Eten is zoveel meer dan alleen eten. Dat heb ik van m’n moeder geleerd. Iedere dag weer riep ze: “Aan tafel!” Daar zaten we met onze gekamde haartjes, met zeep gewassen handjes én ons goede gedrag (nou ja, meestal goed gedrag!).
Als kinderen vonden we het natuurlijk maar niets. We wilden spelen, we wilden kattenkwaad uithalen en ja toen er televisie in ons huis kwam wilden we natuurlijk alleen maar voor dat kastje zitten. “Daar kunnen we toch ook eten? Dan missen we onze favoriete show niet. Toen was het ‘Swiebertje’, ‘De Fabeltjeskrant’ en ‘Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?’ wat bij ons thuis gekeken werd. Dat waren nog eens tijden!
Vandaag de dag is het YouTube, TikTok en games. Maar ja, zoveel is er eigenlijk niet veranderd. Wij ouders en grootouders (ja, daar behoor ik nu ook toe!) blijven zeggen dat even aan tafel eten belangrijk is, terwijl de meeste kinderen met man en macht proberen vooral NIET aan tafel te hoeven zitten. Met het risico dat ik nu een oude, zeurende boomer lijk: het is juist dat moment voor jezelf, zonder afleiding, wat zo belangrijk zijn. Het gaat niet alleen om je eten eten, het gaat vooral ook om even tot rust te komen en te overpeinzen wat er allemaal is gebeurd die dag. Dus, vandaag mijn pleidooi om dit jaar weer meer aan tafel te zitten in plaats van voor de tv!
Samen aan tafel met mijn moeder
Nu zullen velen van jullie zeggen: “Ja maar Mar, als je alleen bent ga je toch niet al die moeite nemen om de tafel te dekken?” Ik snap het, maar toch zou ik willen zeggen: probeer het zo vaak mogelijk te doen. Sinds ik het voor mezelf weer meer doe, merk ik het verschil. Het geeft rust.
Ja, natuurlijk eet ik ook af en toe met mijn moeder. En zij heeft mij dit eigenlijk geleerd. Tot op de dag van vandaag kookt ze, dekt ze de tafel en eet ze rustig haar eten op. Het is de aandacht die je geeft aan het eten én aan jezelf. En het is ook gezonder. Je eet minder snel, kauwt meer en daardoor zit je sneller ‘vol’. Alleen maar voordelen dus.
LEES OOK
Een nieuw jaar, een nieuw begin!
Mama’s magnetronmaaltijd
Als ik langskom eten we samen aan tafel. Ik breng dan ook altijd wat mee. Maar, ik ga ook altijd weer met volle handen de deur uit. Mijn moeder kookt namelijk meer dan ze kan opeten en stopt dat dan in de vriezer. Bij het afscheid krijg ik dus altijd een lekkernij uit de vriezer toegestopt, die ik dan op een ander moment in de week kan opwarmen en aan tafel kan opeten. Mama’s versie van een magnetronmaaltijd dus!
Maar thuis doe ik het dus tegenwoordig ook. Ik kook, ik dek de tafel en ik neem de tijd om rustig mijn eten te eten. Sinds ik dat doe ben ik me meer bewust van wat ik eet en heb ik de tijd om na te denken over wat ik heb gedaan of nog moet doen. Het is een moment van reflectie. Dus ook als je alleen bent zoals ik, is de tafel dekken goed. TV is voor later, als je lekker ontspannen niets meer hoeft te doen en op de bank kunt ploffen met een kop thee.
Eén goed voornemen voor 2024
Ik ben nooit zo van de goede voornemens. Het zijn dingen die je niet volhoudt of naast je neerlegt na een paar weken. Maar, ik ga dit jaar toch proberen één goed voornemen vol te houden: zoveel mogelijk aan tafel blijven eten. Koken, dekken en afruimen, zoals mijn moeder dat heeft geleerd en nog steeds doet.
Sinds kort ben ik ook vrijwilliger bij een zorginstelling bij mij in de buurt. Ook daar is aan tafel eten een bijzonder momentje van de dag waar mensen heel erg naar uitkijken. Dan zie je dat de generatie boven ons het de normaalste zaak van de wereld vond én vindt. Het is even aandacht geven aan je eten en aan jezelf.
